دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی

به نام خدا

« نشست سوم دوره‌ی ابتدایی »

« اتاق شورا – دانشکده‌ی روان‌شناسی »

خانم دکتر حکیم‌ زاده با صحبت درباره‌ی مدارس چند‌پایه توضیحات مهمی را درباره شرایط فعلی این مدارس در ایران و جهان ارائه کردند.

در ادامه دکتر پورحسین خیر مقدم گفتند و به مهمانان خوشامدگویی کردند.

• آقای دکتر جلالی، معلم مدارس چند‌پایه در استان آذربایجان شرقی

استاد حکیم‌ زاده در ابتدا ایشان را معرفی کردند.

ایشان مؤسس انجمن حمایت از کودکان مستعد به تحصیل تبریز هستند.

چهار منبعی که مدارس آقای جلالی از آن یاری می‌گیرند:

1. دستگاه‌های حمایتی دولتی
2. موسسات خیریه آزاد
3. خود‌محله
4. دیگر‌محله

همیشه با دولت یک گپ و فاصله‌ای وجود دارد. هر وقت از دولت پول می‌گرفتن باید در ادامه ده برابر پس می‌دادند.

اگر بخواهیم دانش‌آموزان را از حلقه‌ی فقر نجات دهیم، باید دو مورد را توجه کنیم:

1. امکانات در دسترس بیش‌تر شود.
2. نگذاریم بچه‌ها تحقیر شوند. برای والدین هم آموزش (دوره) گذاشتیم.

چهار مأموریت در مواجهه با کودکان:

1. با زبان نرم بچه‌گانه و ملاحظات مهم با خدا ارتباط بگیرند.
2. دوست داشتن انسان‌ها و فداکاری‌های کوچک کودکانه.
3. آموزش کار گروهی
4. موضوع زیستی (محیط زیست و احترام به طبیعت)

سه عامل پیشرفت ژاپن: آموزش، آموزش و آموزش. آموزش برای دانش‌آموزان، معلمان و مدیران ارشد کشور. زمانی می‌توان توسعه پیدا کرد که همیشه نو شد و به رویکردهای جدید رو آورد.

• دکتر علی وحدتی، معلم پیشین مدارس چند‌پایه و استاد فعلی دانشکده

ما نیاز به دو رویکرد موازی درباره مدارس چندپایه داریم:

1. رویکرد اعتماد
2. دستیابی به فهم انتقادی

درباره مشکلات نه باید کاملاً سفید و نه باید کاملاً سیاه نگاه کرد.

در محتوای تدریس مشکلات جدی در مدارس چندپایه وجود دارد، چون به اجبار کتب تک‌پایه را تدریس می‌کنند.

نظام آموزشی نگاهی دوگانه دارد و باید تناقض‌ها در مسیر حل شدن قرار بگیرند.

• دکتر سمیه لیاقت، استاد دانشکده

تجربیاتی در استان سیستان و بلوچستان داشته‌اند. همراه با دو معلم از این منطقه به جلسه آمده بودند.

در سفری که به این استان داشتند، متوجه شدند.

آقای فرزاد حسین‌بر و محمدرفیع شاهوزهی به جلسه آمده بودند.

آقای حسین‌بر درباره شرایط سخت مدرسه خودشان توضیحاتی را ارائه کردند. بعضی از مدارس حتی در و پنجره سالم هم نداشتند.

• آقای شاهوزهی، معلم در سیستان بلوچستان

یکی از چالش‌های مناطق سیستان این است که ازدواج زودهنگام دختران آموزش را مختل می‌کند. بعضی از پسران دانش‌آموز هم مشغول سوخت‌کشی هستند و این کار را از روی ناچاری و کمبود منابع مالی انجام می‌دهند.

الان توانستیم کاری کنیم که اهالی محلی جذب مدرسه شوند. از مهارت‌های بومی‌ها در محیط مدرسه استفاده کردیم.

یکی از کارهای مهم در جذب دختران بازمانده در تحصیل، ایجاد صنایع دستی در سطح مدرسه بود. فعالیت‌ها را با شرایط بومی تطابق دادیم.

یکی از آموزش‌ها آموزش سوزن‌دوزی بود که برای دختران بسیار جذاب بوده. هدف اصلی ما آموزش دختران و پسران (مانند فرزندان خودمان) بوده است.

ما هنر و آموزش را با هم تلفیق کردیم به گونه‌ای که در حال انجام یک هنر متوجه درس شوند. ما قصه و آموزش را هم تلفیق کردیم و در فضای باز برای بچه‌ها با مهارت‌های نمایشی فعالیت‌هایی را اجرا می‌کنیم.

در تلاش بودیم که مشکلات و چالش‌های هر روستا را پیدا کنیم و از توانمندی‌های موجود روستاییان در مدرسه استفاده کنیم.

مدارسی که آقای حسین‌بر و شاهوزهی هستند بسیار به مرز پاکستان نزدیک است و فرهنگ بومی و منحصر به فرد خود را دارد.

پس از پایان صحبت‌های دو معلم سیستانی نوبت به پرسش و پاسخ حضار رسید.

• دکتر معصومه نجفی، معاون ابتدایی وزارت آموزش و پرورش

ایشان توضیحاتی را درباره‌ی مدارس سطح کشور و آموزش زبان فارسی در آن‌ها ارائه کردند. هم‌چنین از تجربیات خود در بازدید از مدارس یکی از استان‌ها در اول مهر گفتند و متأسفانه به سنتی‌ترین روش ممکن الفبا به دانش‌آموزان کلاس اولی آموزش داده می‌شود که موجب دلسردی و بی‌علاقگی آنان به مدرسه می‌شود.

• دکتر محمدرضا سرکارآرانی، استاد تمام دانشگاه ناگویای ژاپن

ایشان به صورت آنلاین از ژاپن و از طریق ادوبی کانکت به جلسه متصل شدند.

آقای دکتر سرکارآرانی درباره‌ی زنده‌سازی و نوسازی مدارس و برنامه‌ی آن‌ها اشاره کردند و کمی از تجربیات خود مطرح کردند.